Tam şu an, annemden duyduğum ve iliklerime kadar nefret ettiğim o cümle ile klavyeye vurdum kendimi; "Sen kız olacaksın, dinlemiyorsun beni..". Yok, cinsiyetçiliği çok ağır değildir, pozitif ayrımcılıkları vardır ama bir yanı var annesinden mi kalma, kendinden mi olma, karar veremiyorum, fedakarlığı kız çocuğa ait bellemiş. Söylesen bunu bir de dövmekden beter eder, ondan modern anne mi varmış, ama doğası gereği evin büyük kızı zaten daha çok fedakar tarafmış. Bu hayatta beni en çok delirten şey, fix menü gibi oluşturulmuş kimlikler.
Kadınsan gittiğin yemekte şarap istersin, bira sana göre değil.
Topuklu ayakkabı giymeyi seviyorsan, Beşiktaş'ın kalesinde hala Fevzi var diye bildiğin varsayılır.
İyi içki içiyorsan erkek gibisindir, sonuçta alkolün kana karışma hızı cinsiyetinle ilgilidir.
Bağırmak geçebiliyor içimden, hayır allahın belası, şarap sevmem, iyi bir bira eşliğinde özetlerini merak ettiğim ligler var.
İyi içki içiyorum çünkü çok sıkıcı insanlar tanıdım, ayık katlanamadım.
Daha niceleri, sevmem etiketleri, etiketler yanlız gelmez, hep paket halindedir.
Sizi gruplara ait yapar, oysa ben bir ilişkiye bile ait olma hissinden delicesine korkarken bir gruba ait olamam. Büyük skandalların, sosyal sorumluluk projesi gibi görünenlerin ardındaki PR stratejisini anlarım da bir insanın yalanını yakalayamam. Göründüğü gibi değil kimse tadında bir sonuç çıkartan yine konuyu anlamamıştır, ben de anlatamam zaten. Boşver, ne diyorduk şarap sevmem, Fevzi de kaleye kafa attığı günlerde bıraksaydı keşke futbolu.
